Текст песни
(чытае Віталь Рыжкоў)
Калі-небудзь я пасмяюся з гэтага ўсяго –
о так, мы ўсе тады нарабілі столькі глупстваў,
жыццё змяняецца, мы
змяняемся разам з ім,
чыгунныя пласціны ў ключыцах спайваюць
косці намёртва, вось так
жывуць сапраўдныя паэты,
абрастаючы побытам, нібы тлушчам,
вось так паэты
кладуцца пад блядскую паэзію,
прадаюцца ёй, вось так
з нармальных мужыкоў
робяць паэтаў.
Калі-небудзь яна ўсё зразумее,
вядома, зразумее, што тут
разумець насамрэч –
рваныя мною кашулі,
пабіты ёю посуд,
вось так жывуць сапраўдныя паэты –
ані намёку на прыстойнасць,
прыстойнасць
прыдумалі
лібералы,
хай спачатку паспрабуюць жыць
як сапраўдныя паэты, ну, як яно –
шкада сябе? праўда ж,
шкада сябе? вось менавіта так
яны і жывуць – сапраўдныя паэты,
ага – менавіта так, сапраўднае жыццё,
сапраўдныя паэты.
Сапраўдныя слухачы,
тыя, хто слухае,
тыя, хто разумее, так – менавіта яны,
заўжды падтрымаюць і зразумеюць,
калі ты кажаш ім – госпад,
гэты пастух слабых, ён
памятае пра вас,
ён пастух, яму
што зіма, што лета –
адзін хуй, –
яны рэагуюць толькі на хуй.
Калі я кажу ёй – я
хачу з табой памерці,
яна слухае не да канца,
яна зусім нічога
не ведае пра смерць, так
жа, як і я нічога не ведаю
пра жыццё.
Калі-небудзь усё стане
на свае месцы.
Боль – панятак, што
залежыць ад часу,
а час працуе на нас.
Спаленыя знутры пакоі бардэляў,
менструальная кроў на рэвалюцыйных сцягах,
адсутнасць сумневаў,
адсутнасць успамінаў,
адсутнасць магчымасці нешта змяніць –
вось так жывуць сапраўдныя паэты,
вось так паміраюць сапраўдныя сволачы.
Перевод песни
(Читает Виталий Рыжков)
Когда-нибудь я буду смеяться из этого все -
о да, мы сделали тогда столько ерунды,
Жизнь меняется, мы
Мы меняемся с этим,
Железные пластины паяны в клетках
Кость плотно, как это
жить настоящими поэтами,
приобретение жизни, как жир,
Вот как поэты
подпадать под голодную поэзию
продал это, вот это
нормальных мужчин
делать это.
Когда-нибудь она поймет,
Конечно, понять, что там
понять на самом деле -
разорвал мою рубашку,
сломал свои блюда,
Теперь жить как настоящие поэты -
не намека на порядочность,
порядочность
появиться
либералы,
Сначала позвольте им попробовать жить
Как настоящие поэты, ну это -
Извините за себя? но праведность,
Извините за себя? Это просто
Они живут - настоящие поэты,
Ага - так, реальная жизнь,
Истинные поэты.
Эти студенты,
те, кто слушает,
те, кто понимает, да - это они,
всегда поддерживать и понимать,
Когда вы говорите с ними - Господь,
Этот слабый пастух, он
Вы в памяти,
он был пастырь, он
эта зима, что лето -
один член -
Они реагируют только на Дика.
Когда я говорю это - я
Я хочу, чтобы ты умер,
Она слушает не до конца,
Это ничего вообще
Он не знает о смерти,
так же, как я не знаю
про жизнь.
Однажды все будет
на его месте.
Боль - понятие, которое
Это зависит от времени,
И время на нашей стороне.
Сгорел внутри комнаты борделей
Менструальная кровь на революционном баннере,
без сомнений,
Нет воспоминаний,
отсутствие возможности иметь значение -
Теперь жить как настоящие поэты,
Вот как эти ублюдки умирают.